Bijzonder beeldend geschreven. Sprankelend.

 

Prachtig, spannend begin. Het hele verhaal in balans en harmonie. Mooie tegenstellingen, zoals tussen de steriele omgeving van de patiënt en het plafond bijvoorbeeld, waar spinrag hangt, of zoals tussen de mooie Josephine met haar perfect functionerende spiegelreflexcamera en de ik-figuur met zijn derdehands brommer.

 

Goed gevonden metaforen: ‘Ze boog zich over mijn edele delen. Over dat wat er nog van over was. Mijn testikels moesten zich wijselijk hebben teruggetrokken in de buikholte. Ik wilde hier niet zijn.’

 

Verrassende wendingen, waardoor de tekst nooit verveelt. Ook door de voldoende dosis humor: ‘Onze monden kwamen los met een plop en wat overbleef, waren Josephines doorbloede lippen en de mijne die schraal voelden als bij oostenwind.’

 

In het algemeen een poëtische stijl. Voorbeelden: ‘Op goed geluk draaide ik schroeven en moeren van de rijweigerachtige brommer vaster of losser.’ en ‘En, vreemd misschien, tijdens ons hartstochtelijk tongenkronkelen zag ik, met mijn ogen stijf dicht, Josephine en mijzelf in bedoeïenenjurken bij de put, zoenend en door witte en zwarte schapen omringd.’ Klasse.

 

De verrassende wendingen in het verhaal verhinderen niet dat de verhaallijn goed wordt vastgehouden. De voldoende afwisseling en onderwerpskeuze zorgen ervoor dat het verhaal blijft prikkelen en boeien. Als lezer blijf je nieuwsgierig naar wat volgt. De schrijfstijl is levendig.

 

Boek kan meteen verfilmd worden: de scene van de broer en de dronken zus in de auto en in de regen is legendarisch. Top!

 

Gisteren De Aartsvader uitgelezen. M'n complimenten! Een echt verhaal, met echte mensen.

Ik vind dat knap, dat de personages in een verhaal echte mensen zijn. Alsof ik ze ken. En mooi, hoe Koos door zijn leven rolt, of is het struikelt…? Ik heb het met veel plezier gelezen. En dat terwijl ik normaliter nooit naar zo'n 'relatieverhaal' zou grijpen. Ik heb er van genoten.

 

Met ontzettend veel plezier heb ik het boek uitgelezen. Humoristisch, soms met heerlijke platvoerse beschrijvingen die alleen zo opgeschreven kunnen worden door iemand die boven die net iets te zwaar aangezette frases staat, een leuke plot (ik lach zelden hardop om een boek, maar bijvoorbeeld de zwarte bos haren van het Creools-Surinaams-Hollandse baby’tje ontlokte me een luid gegrinnik), langzaam maar zeker ben ik van de hoofdrolspelers gaan houden. Kortom, ik heb er heel veel plezier aan beleefd.

 

Josephine Zoetigheid: wat een goed gekozen naam! Haar had ik wel beter willen leren kennen, ook door de ogen van Koos… Jammer dat ze vertrok, misschien omdat zij het eerste meisje is voor Koos in dit boek, haar uitdagingen en zijn ontboezemingen vond ik wel treffend! En de moeder van Koos, zeker de scène met het condoom aan tafel, was weer mooi om te lezen, ook in dit boek. Naast meneer Grauw (grappig, de catalogus van Marklin…)véél vrouwen in het leven van Koos. Er is m.i. enorm veel hunkering bij alle personages! En ze uiten het allemaal op een andere manier, wel of niet bij Koos, mooi om te lezen. Er zijn veel scènes die zo een kort verhaal zouden kunnen zijn. Grappig, puntig geschreven boek, leest vlot. Die Koos, nu kan ie eindelijk, na zijn sterilisatie ‘gewoon’ aan het werk…( Prettig sterk begin met de vasectomie, trouwens.)